Ik zal het eerlijk zeggen: het eerste halfuur dat ik Hell Is Us speelde was ronduit frustrerend. Ik bleef maar op een niet-bestaande mapknop drukken, ik rende als een kip zonder kop door een verwoeste stad, en ik had totaal geen idee wat de game nou eigenlijk van me wilde. Dit is een spel dat zijn spelers met opzet verdwaald laat voelen, precies het gevoel dat de meeste moderne games juist met man en macht proberen te voorkomen.
En het rare is dat die verwarring precies de bedoeling is.
Hell Is Us schrapt alle functies die games vanzelfsprekend zijn gaan vinden: je GPS, je kompas, handige lichtgevende objective markers – en dwingt je om op je eigen ogen en je instincten te vertrouwen. Het is een gedurfde ontwerpkeuze in een tijd waarin de discussie over de hoge moeilijkheidsgraad van sommige games volop gaande is. Dit spel zal zeker niet iedereen aanspreken, maar door zijn geheel eigen aanpak is Hell is Us uniek en soms zonder meer briljant.
Een beklemmende wereld en een schimmige verhaallijn
De afstandelijke benadering van de game werkt door tot in het verhaal. Je personage heet Rémi, een man die terugkeert naar zijn door een burgeroorlog verscheurde thuisland Aramat, jaren nadat hij noodgedwongen vluchtte. Zijn doel is persoonlijk en wanhopig: hij probeert zijn ouders te vinden, die tijdens het conflict spoorloos verdwenen.
Die missie wordt bemoeilijkt door de Calamity, een mysterieus bovennatuurlijk fenomeen dat het land in zijn greep heeft en dat monsterlijke wezens voortbrengt: de Revenants. Deze schepsels doen denken aan oude standbeelden en godenbeelden, en lijken onweerstaanbaar aangetrokken te worden door geweld.
Net als wat de navigatie betreft moet je ook het verhaal zelf bij elkaar puzzelen. Cutscenes zijn schaars: je moet het doen met fragmentarische hints in de vorm van gevonden objecten, dagboekpagina’s en de omgeving. Denk aan een gebarricadeerd huis waar een wanhopige boodschap op de muur is gekrast, of een verlaten checkpoint vol aanwijzingen over militairen die daar hun laatste momenten beleefden.
Deze game draait meer om sfeer en mysterie dan om een rijk uitgewerkt verhaal vol karakters en storylines. Rémi’s zoektocht is een sterk uitgangspunt, maar – spoiler! – de mysteries rond de Calamity en zijn ouders blijven voor een groot deel onbeantwoord.
Puzzels die je volledige aandacht opeisen
Het kaartloze ontwerp vormt het fundament voor van het sterkste aspect van de game: de puzzels.
Dit zijn geen simpele raadseltjes waarmee je een stukje loot kunt verdienen, maar essentiële obstakels die je voortgang belemmeren. Sterker nog: vaak moet je eerst doorkrijgen dát je überhaupt naar een puzzel aan het kijken bent.
We raden je met klem aan om een papieren notitieboekje naast je keyboard te leggen als je Hell is Us gaat spelen, want de game onthoudt niets voor je. Een voorbeeldje: je komt op een gegeven moment deuren tegen waarop vreemde symbolen zijn gekalkt. Geen sleutels of hendels in de buurt te bekennen. Pas later, in een gebombardeerde kerk, ontdek je een ingestort fresco met dezelfde tekens in een bepaalde volgorde. Alleen door de context te vergelijken met je eigen aantekeningen kan je de logica in het raadsel ontdekken.
Nog een voorbeeld: in een bibliotheek verlicht het maanlicht een symbool op de vloer. Door beelden in de kamer te draaien, zodat hun schaduwen exact op dat patroon vallen, kan je deze puzzel oplossen. Er zijn geen hints en geen knoppen: alleen jouw inzicht helpt je vooruit. En de “Aha!”-momenten die het ontcijferen van de raadsels oplevert (soms pas een uur na het vinden van de eerste hint) zijn ontzettend bevredigend.
De gameplay: een mix van ontdekken en wanhopen
Maar wat doe je eigenlijk als je geen puzzels aan het oplossen bent? De gameplay is een doordachte combinatie van verkennen en vechten. Daarvoor moet je geduld hebben en je ogen openhouden.
Omdat het spel geen kaart bevat, is rondlopen een constante uitdaging. Je leert oriënteren met behulp van herkenningspunten (een kloktoren, een verongelukte bus) zoals je dat in de echte wereld zou doen.
Je belangrijkste hulpmiddel is een kleine drone die je kunt upgraden met modules. Een drone met Kinetic Pulse kan je vijanden verdoven met een geluidsgolf. En de Circuit Overload schakelt elektronische deuren of turrets uit door de stroom tijdelijk om te leiden. Deze drone is onmisbaar, zowel voor verkenning als voor puzzels en gevechten.
Gevechten, wapens en genezen
De gevechten zijn third-person, vinden vaak in melee plaats en zijn zwaar. Elke slag, dodge of block kost veel energie, waardoor je gedwongen wordt om je stamina zorgvuldig te besteden en tactisch te vechten.
Ook kan je vijandelijke aanvallen proberen te pareren, en dat is een kunst apart. Met een perfecte timing voer je zo een krachtige tegenaanval uit, maar een mislukte pareerpoging maakt je tijdelijk bijzonder kwetsbaar. Er is ook een stealth-systeem waardoor je de Revenants kunt besluipen en een eerste klap uit kunt delen, maar de meeste aanvallen eindigen gewoon in een open gevecht.
Je kunt je vaardigheden met verschillende klassen wapens ontwikkelen. Er zijn snelle zwaarden, loodzware bijlen, en lange stokwapens, elk met hun eigen voor- en nadelen. En je kunt je wapens verder upgraden met gevonden materialen.
Het beste onderdeel van het combatsysteem is de Healing Pulse. Er zijn geen health packs: je kunt alleen hitpoints terugkrijgen door zelf succesvolle aanvallen uit te voeren. Dat zorgt voor zenuwslopende, maar ook heroïsche momenten. In Hell is Us heeft het geen zin om te vluchten: de enige weg vooruit is een agressieve aanpak.
Helaas wordt dit sterke combatsysteem beperkt door één flinke misser: het ontbreekt aan variatie aan vijanden. Je vecht steeds tegen dezelfde drie primaire soorten Revenants, waardoor de spanning tijdens gevechten langzamerhand steeds verder wegebt.
Eindoordeel
Moet je Hell Is Us spelen?
Dit is een game voor een heel specifieke speler: iemand die geduld heeft, die graag verkent en die geniet van puzzels die je écht helemaal zelf moet oplossen. Ben jij die persoon? Dan beleef je dit spel waarschijnlijk als een unieke, gedurfde ervaring die je nergens anders tegenkomt
Als je weinig tijd hebt om te spelen, snel gefrustreerd raakt of liever een game met verfijnde combatmechanismen en een duidelijk verhaal speelt, dan is deze titel vermoedelijk niets voor jou. Hell Is Us vraagt veel tijd en denkkracht van de speler, en als je niet bereid bent om dat eraan te besteden, dan ga je hier weinig plezier aan beleven.
Pluspunten:
- Een unieke, meeslepende verkenningservaring.
- Slimme puzzels die je intelligentie respecteren.
- De drone is een veelzijdige en onmisbare tool.
- Het “Healing Pulse”-mechanisme is een briljante combat-twist.
- Deze titel heeft een fantastische sfeer.
Minpunten:
- Geen kaart hebben kan extreem frustrerend zijn.
- De gevechten voelen stroef aan ondanks solide mechanieken.
- Het minimalistische verhaal biedt weinig voldoening.
- Te weinig variatie aan vijanden maakt de gevechten repetitief.
